Visual essay over het meest gebruikte kleurcontrast
‘Het licht-donker contrast is het meest gebruikte contrast in de beeldende kunst. Je kunt dit contrast niet over het hoofd zien. Johannes Itten (1888-1967) noemt in zijn kleurenleer het licht-donker contrast een polair contrast. Licht en donker staan als twee gelijke krachten lijnrecht tegenover elkaar. Zoals noord en zuid. Licht en donker zijn onverenigbaar. Het is de volledige aanwezigheid tegenover de complete afwezigheid van licht. Naast elkaar overtuigen ze ons van hun tegengesteldheid.’
Het verschil tussen licht en donker treft onze blik, en dwingt ons te kijken naar het punt van licht in het donker.
In het Videowerk over de ervaring van het licht-donker contrast komen verschillende beelden uit kunst, film en tv (commercials) voorbij die de werking en de ervaring van dit contrast op de spits drijven.
– citaat uit mijn essay over de ervaring van het licht-donker contrast.
TITEL UIT:
Hiroshima mon Amour, Alain Resnais, 1959. Scenario Marguerite Duras, stem Emmanuelle Riva.
Verschijningsdatum 13 maart bij Mister Motley.
BRONNEN / BEELDCITATEN
- Martin Creed, Work No. 227: The lights going on and off, 2000. Tate Modern London.
- Moonlight (Clair de Lune), NASA Goddard, 2018.
- Anish Kapoor Gathering Clouds I-IV, 2014.
- Hirschfeld-Mack, Vorkurs Itten, Schwarzer Kreis auf Weissem Grund, 1922. Sammlung Bauhaus-Archiv Berlin.
- Otto Piene, Shwarze Sonne, 1962-63. (Intuition, Palazzo Fortuny Venice, 2017)
- Ryoji Ikeda, Point of no return, 2018.
- Under the skin, Jonathan Glazer, 2014. (voice Scarlett Johansson.)
- Tokidoki, fragment uit aflevering 4 Mono no aware. Vpro 2018.
- Arrival, Denis Villeneuve, 2016.
- Qiu Zhijie, Writing the “Orchid Pavilion Preface” One Thousand Times, 1990/95. Collection of Chang Tsong-zung.
- Lightning Strike, National Geographic Channels, 2010.
- The Big Combo, Joseph H. Lewis, 1955.